می گویند بلندترین شب سال یلداست و ایرانی جماعت بصورت نمادین برای اینکه بر ظلمت شب بلند غلبه کند با صله رحم و محبت به خویشان این شب بلند را به نور عشق و اعتقاد به خدا منور می سازد .
ولی امسال شب یلدا همراه است با ماه خون خدا است.
حال که این شب بلند همراه است با بلندترین شبهای تاریخ برای عقیله بنی هاشم ، چه خوب است که با ذکر مصائب و همچنین روایات اخلاقی معشوق الله حضرت حسین بن علی (ع) همچنان بر شیعه ایرانی بودنمان افتخار کنیم . آری سخن از عقیله بنی هاشم حضرت زینب (س) که براستی واژه غم نیز شرمنده این بی بی بزرگوار است شد و شیعه هنوز محزون از اینکه ناموس تشیع به اسارت برده شده است و این شبها براستی هر شبش بلندتر از هر یلدایی است برای هر شیعه .
نمی دانم این عزیزه عالم ناله ها و بهانه های خردسالان این کاروان به اسارت رفته چگونه پاسخگوست ؟ چگونه غم فراق پسرانش را و لحظه شهادتشان که در ذهننش مرور می شود را تحمل کند ؟
چگونه ناله های ام علی اکبر حضرت لیلا (س) و ام علی اصغر رباب (س) را سنگ صبور است ؟
چگونه بی پناهی خویش را در نبود قمر بنی هاشم حضرت عباس (ع) چاره می سازد ؟
چگونه سر بریده برادر و امام عصر خویش را بر نیزه می بیند و باز هم تمام هم و غمش زنده نگهداشتن عاشورا است ؟
آری ، کربلا می مرد اگر زینب نبود ، شیعه می پژمرد اگر زینب (س) نبود . این کاروان تا به شام برسد چه تشنگی ها و چه آزارها و چه کنایه هایی را تحمل کرده است ؟
کاروانی بی سر و بی سرپرست ، کاروانی که پای طفلانش تاول بسته است و از گوش دخترکانش خون جاریست .
کاروانی که بهانه های شبانه کودکانش و آوای ابا ، ابای یتیمانش گوش خلقت را تسخیر کرده و عرشیان تا همیشه تاریخ گریان این عشقبازی الهی اند .
براستی غمهای کاروان را می شود شمرد ؟ چه دلی دارد این شیرزن تاریخ شیعه که با همه این سختی ها با سخنانشان پایه های حکومت سراسر ظلم امویان را لرزان کرد و در برگ برگ تاریخ با جدیت و اصرار و مشقت واقعه کربلا را برای همیشه زنده نگاهداشت . با این همه غم او چگونه می تواند سخن بگوید ؟
قهرمان کربلا قبیله بشریت را در آن برهه از تاریخ به چالش کشید و با استدلال و منطق علوی و شور و شعور حسینی شیعه را به حیات واداشت .
یادمان باشد یلدایمان هر چه بلند باشد به بلندای شبهای سراسر غم بی بی زینب (س) نخواهد بود ، یادمان باشد یلدای کوچکمان را اگر می خواهیم به یلدای افتخار آمیزی در قیامت مبدل سازیم ، بیاییم و پیوندش زنیم با یلدای کاروان اسارت ؛ یادمان باشد ایران ،شیعه خانه حضرت ولی عصر (عج ) و ایرانی هویت تشیع است .
ما هر وقت یلدایمان ، نوروزمان ، مهرگانمان ، و ... با محرممان و حسین (ع) همراه شود ؛ بی شک رنگ و بوی خاصی خواهد گرفت و عرض ارادتمان به خاندان آل عصمت و طهارت قطعاً فزونی خواهد یافت .
در این یلدای پر فیض یادی هم از این حقیر کنید .
به یاد دلتنگی های زینب (س)
التماس دعا
محمدمهدی بازاری
